3 persoonlijke records in 1 race en toch het doel niet behaald....en het gevoel!

Het eerste grote doel voor dit jaar is sinds lange tijd weer een snelle marathon rennen. In de afgelopen jaren met toenemende lange afstanden en het lopen van de Slachte Marathon afgelopen jaar heeft mij doen geloven dat ik sneller ben geworden op de klassieke afstand. Daar is maar op 1 manier achter te komen door het aan te gaan.

De afgelopen maanden gericht toegewerkt naar en mooie uitdaging tijdens de marathon van Enschede. Deze had ik overigens nog nooit eerder gelopen.

Om mijn plan goed weg te zetten, de ambities hoog gelegd om echt gericht een ultieme marathon na te kunnen jagen. Mijn lat had ik gelegd op een tijd onder de 2u30, daar waar mijn omgerekende tijd (afstand was te kort) vorig jaar op de Slachte 2u40 was.

In de maanden en weken vooraf heb ik goede doeltijden kunnen behalen zodat ik steeds kon checken of het plan realistisch haalbaar was. Wetende dat de ambitie enorm hoog ligt maar dit tevens ook een goede motivatie is om er echt voor te moeten gaan. De angst voelen om te kunnen falen omdat je bereid bent de uitdaging aan te gaan.

Gelukkig is het allemaal niet alleen afhankelijk van een hoge lat en drijvende ambities. Het mooie is dat we er met een groepje Fryske atleten aan de start stonden. En nog mooier samen met Anja en Ian. Anja die al een flink aantal marathons op haar naam heeft staan en in opmaat naar de Frysman ook voor een persoonlijk doel gaat. Ian die in navolging van zijn debuut vorig jaar in Rotterdam nu voor tijdsverbetering gaat in een sub 3 uur.

Gezamenlijk in een huisje met Ian en zijn gezin en natuurlijk mijn ouders die dit jaar weer als vaste waarde terug zijn. Rol verdeling: Atleten; Anja, Ian en Jort. Verzorging; Pepijn en Willem. Finishsupport; Jolijn, Jula, Tobian en Auck.

Locatie een prachtige vakantie woning op een boerenerf nabij Losser. Inclusief jacuzzi, uitzicht en beestenboel.

Racedag

Na de parcoursverkenning en nummer afhalen en Fryske atleten bijeenkomst op de zaterdag, kunnen we zondag ochtend voorbereiden op een nieuwavontuur. De standaard handelingen voor de marathon en daarna met zijn allen op de fiets naar Enschede.

De zenuwplasjes en laatste afspraken om ieder voor zich in het startvak te gaan staan.

In het zwarte startvak achter de genodigden tref ik Roelof, Richard, Jesse, Atze-Wiepke en Mechiel, hoewel deze laatste toch nog een hekje naar voren mocht schuiven.

Met Jesse contact omdat onze beider doelen overeenkomen en we mogelijk in het zelfde groepje kunnen lopen. We trainen nooit samen maar kunnen het goed vinden en daarmee zijn we prima gezelschap. De omstandigheden zijn iet wat vochtig, stevige wind en 15 graden. Kortom niet verkeerd voor een marathon.

Als om 10 uur het startschot klinkt is het vol focus geblazen. De kilometer tijden 3'30-3'35 liegen er niet om en vragen om goede interne verdeling door ontspannen te blijven lopen en steeds te zoeken naar een mate van comfort. Het is zoeken in de groep naar het juiste spoor maar de eerste 3 kilometers lukt dit goed. Daarna lijkt het tempo wat te zakken en neemt Jesse het initiatief een groepje door te schuiven. Ik besluit niet veel later dat dit voor mij ook de bedoeling is. Nadat ik met een kleine krachtsinspanning aangesloten ben komt de groep enkele minuten later ook aanhaken. Het parcours glooit waardoor het soms lastiger is het tempo goed te volgen. Dit is voor nu wel mijn limiet soms laat ik de groep een paar meter gaan om in mijn eigen tempo weer aan te kunnen sluiten. De rust en ervaring in het lopen zijn daarin echt noodzaak. Vertrouwen op mijn inschattingen en gevoel is enorm belangrijk. Jesse besluit toch dat het tempo hoger moet en loopt voor de groep uit in een tweetal. Hij is sterk en loopt erg gemakkelijk dat straalt overtuiging uit. Ik hou me rustig wetende dat ik voor mijn gestelde doel de beide halve marathons die ik af te leggen heb ik een persoonlijk record moet gaan doen...dus behouden met het mes op de keel zullen we maar zeggen.

Ik draag mijn eigen verzorging bij me zodat ik goed mijn ritme kan volgen in wat ik nodig heb. Toch is het met dit tempo lastig goed te kunnen eten en drinken omdat het ook opletten is. Ik kom na 5 kilometer door in 17'21 dat is binnen mijn schema. het 10 kilometer punt is 34'49 ook nog steeds binnen de gestelde doeltijd. Mijn gevoel is goed en het verbaasd me dat ik dit tempo goed constant kan houden. Mede door de goede focus vandaag. Na 15 kilometer in 52'22 wat een persoonlijk record is op deze afstand. Kortom moraal tanken en doorgaan. Natuurlijk heb ik al lang gemerkt dat het zwaar gaat worden. Ik kan de groep wel bijhouden maar bungel er steeds achteraan en voel dat de ontspanning al wel een tijdje weg is. Bij 17km laat ik mijn flesje vallen en besluit toch dat ik deze op moet pakken omdat ik het later nog steeds nodig ben. Daardoor verlies is definitief de aansluiting met de groep. Ik kan mijzelf gerust stellen dat dit niet veel later ook zo geweest zou zijn. De wind is enorm sterk waardoor het hardwerken is in de open stukken van dit parcours en dat zijn er nog al wat. Voor mij zie ik Jesse ook lossen bij de groep samen met een andere atleet. Bij het 20km punt kom ik Jesse voorbij hij heeft zo te merken ook niet zijn topdag. Doorkomsttijd 1.10'25 en een kilometer later op de halve marathon 1.14'26 dat is nog steeds binnen het schema en ook een persoonlijk record.

Toch begint het nu al te kraken en bij 25 km is het weer vol in de wind een brug en een tunnel doorkomsttijd 1.28'45. We maken weer een ronde door de velden, ik kraak en moet mijn tempo laten zakken om een gelletje te nemen. Mentaal is het aftellen in kilometers maar ook vragen waarom ik dit ook weer bedacht had voor vandaag, twijfel bij mijn te halen doel en irritatie naar mijzelf voor negatieve gedachten.

Gelukkig wint mijn doorzettingsvermogen het steeds waardoor ik al snel weer de 30km passeer in 1.48'09.

Dit is wel het punt waarop ik knak en het mentaal moeizaam en zwaar wordt. Ik heb de verzorgingsposten nodig om mijzelf een ademmoment te gunnen. Tempo herpakken al is dat niet meer het aanvangstempo. bij 35km ben ik er al wel klaar mee en moet ik nog een binnenstad met klinkers en bochten door dat is vervelend. Ik kan niet veel motivatie halen uit de mensen die langs de kant staan 2.07'28.

De kilometers tellen langzaam af en bij 40km kom ik door in 2.27'40 dat zou een mooie eindtijd geweest zijn maar de werkelijkheid is anders, ik heb geen idee van de tijd die ik loop omdat ik meer in een stand van overleven ben, mijn benen bewegen stijf en moeizaam. Ik weiger te stoppen omdat ik zo snel mogelijk naar de finish wil.

De laatste kilometer loop ik tussen de finishers van de halve marathon in.

Bij de finishlijn zie ik de eindtijd richting de 2.37 tikken, het verbaasd me dat ik dit nog behaald heb, voor mijn gevoel ben ik ingestort en had het ook al later kunnen zijn. Toch nog een persoonlijk record van 2.36'55.

Natuurlijk prijs ik mijzelf dankbaar en gelukkig, een zoveelste finish in pittige omstandigheden en met nieuw behaalde doelen al doet het falen van mijn gestelde doel ook wel pijn, maar dat is meer op mentaal niveau omdat ik weet dat het zou moeten kunnen maar dat het vandaag zowel qua wind als mentaal toch wel een moeizaam verhaal werd.

Wie weet moet ik nog maar een poging.

Roelof, Jesse, Mechiel, Ian, Richard, Atze Wiepke en Anja komen ook over de streep. Ieder met hun eigen verhaal.

Dankbaar en trots ben ik op Pepijn die samen met Willem bijna een marathon gefietst heeft om zowel Ian als Anja te kunnen verzorgen. Ook op Jula en Tobian die samen met Jolijn en Auck een hele dag op de been zijn geweest, dat is toch echt wel bijzonder zo met elkaar. Mooi hoe die kinderen de ervaringen in de sport van hun oom en tante en vader meekrijgen, maar ook in de support en toewijding van moeder en opi & beppie.

Volgende halte Reaklif met wederom een mooie Frysman uitdaging.