Waar ik voor ga…..het Odulphuspad

19 okt 20239 minuten om te lezen

Waar ik voor ga... is de slogan van Runpoint uit Leeuwarden, de winkel van John waar ik vaak kom en ondersteuning van ontvang bij mijn sportuitdagingen.

De tekst 'Waar ik voor ga...' kun je op alle gebieden in het leven plaatsen en wordt altijd weer doorkruist door 'wat er op mijn pad komt'.

Ik zie het als levenskunst om '..wat er op mijn pad komt..' weer te verenigen met 'Waar ik voor ga!' Beide vormen de balans in het leven wat je 'wat mij beweegt' zou kunnen noemen.

Zo kwam ik enkele jaren terug niet ver bij mijn huis vandaan een bewegwijzeringsbord 'Odulphus' op mijn hardlooppad tegen. Na het zien van een uitgestippelde route en het lezen van meer etappes was mijn interesse gewekt. Samen met bevriende lopers en lopers uit de draversploech van Weidum hebben we toen in estafette vorm het hele pad gedaan.

Toen wist ik dat dit een 'waar ik voor ga' zou gaan worden.

Waar ga ik dan voor? En waarom?

Het Odulphuspad is een pelgrimspad genaamd naar St. Odulphus. Het in 2018 voltooide wandelpad bestaat uit 15 etappes met 15 thema's. Centraal staan bezinning, cultuur en landschap. Dit komt erg overeen met mijn sportbeleving.

Op vele mooie plekken, landschappen ontmoet ik mensen en deel ik vaak de passie voor het bewegen of de omgeving. De 270 kilometer van dit pad voert langs veel plekken die voor mij van betekenis zijn. Trainingsgebied, mijn trouw locatie, Frysman parcours en veel meer.

Martin Walton antwoorde tijdens een interview met de Correspondent enkele jaren terug 'de zin van het leven is dat anderen bereid zijn het met je te delen'

Ik kan me erg vinden in deze uitspraak. Dat we bereid zijn mee te gaan met elkaars 'waar ik voor ga' of 'wat er op mijn pad komt' of welke gecombineerde vorm dan ook.

https://decorrespondent.nl/11673/de-zin-van-het-leven-dat-anderen-het-met-je-willen-delen/b743b544-88a2-0e52-09cd-738b541b2a7a

Het avontuur dat ik aan ga leent zich daar uitstekend voor. Anderen ontmoeten onderweg op de gezamenlijke plaatsen die van betekenis zijn. Of op 1 van de etappes met een gezamenlijke thema. Voel je vrij jou stukje mee te lopen of fietsen.

Mijn overtuiging, ik ga dit zelf doen, maar kan het niet zonder de ander, en ik wil het niet zonder de ander. Het is dan ook erg fijn dat er een groep betrokken personen zich aan mijn doel willen verbinden en mijn verzorgingscrew vormen. Daar voel ik enorm veel dankbaarheid voor.

De trajecten en thema's

hieronder zal ik de trajecten beschrijven en betekenis van de thema's voor mij toelichten. Hierin zal ik ook verwijzingen naar persoonlijke ervaringen en muziek maken.

De tracking site met de route.

https://odulphus-fkt.legendstracking.com/

Traject 1 'Novice' (nieuweling)

Bolsward - Oudega

Voor mij staat dit voor mijn nieuwsgierigheid, ontdekken van omgevingen en mensen. Als kind was ik altijd al onderweg naar iets of iemand. Nieuwe uitdagingen aangaan op gebieden van sport of reizen. Vele dingen in mijn leven voor het eerst doen, spannend, vol enthousiasme en soms met tegen zin omdat de betekenis voor mij nog niet duidelijk was maar voor de ander wel. Dit traject start in Bolsward bij de Martinikerk.

Een nieuwe uitdaging in mijn sportleven. Waar veel vorige doelen ooit ook eens nieuw waren ben ik ze allemaal aangegaan met vertrouwen en plezier. Zien waar ik uit kan komen.

Traject 2 'Lux Aeterna' (eeuwig licht)

Oudega - Hindeloopen

Volgens de Odulphus beschrijving het licht dat schijnt over de Oudegaaster Brekken.

In mijn ogen staat het ook voor de acties die we als mensen naar de ander kunnen doen. Meeleven, elkaar erkennen, mededogen. Deze goed bedoelde acties kunnen ook als licht worden gezien. Ze zitten opgeslagen in ons zelf, in herinneringen en in wat wij weer overbrengen naar de ander.

Carrie Tree bezingt dat gevoel prachtig in dit nummer, waar ze een periode in een vluchtelingenkamp heeft gewerkt en naderhand dit nummer heeft geschreven.

Traject 3 'Via' (weg)

Hindeloopen -Warns

Vandaag ben ik gaan lopen,

ik was het maanden al van plan..

Vandaag ben ik gaan lopen,

en waar ik loop is van nu af aan een weg.

(Fragmenten uit 'vandaag ben ik gaan lopen' van Acda en de Munnik)

In 2013 ben ik begonnen met triathlons, met in mijn achterhoofd een lange termijn strategie en wens om in deze sport te groeien en goed te worden. Het voelde als een bedevaartstocht, of pelgrimstocht. Mijn eerste tijdritfiets heb ik Pilgrim genoemd. Wat tevens ook een benaming van de slechtvalk is. Snelheid en gericht op zijn doel/prooi.

Mijn prooi is de weg vooruit, nieuw terrein vinden en dat wordt van nu af aan mijn weg...

Een van de doelen bij deze loop is een loopafstand boven de 200km volbrengen. Zodat dat weer de nieuwe basis kan vormen voor toekomstige uitdagingen.

Een weg met variatie, zodat ik er met mijn nieuwsgierigheid mee uit de voeten kan.

Het is wat ik eigenlijk altijd wel zie een weg, zelfs al deze er nog niet is. Misschien zie ik die weg wel niet en voel ik meer dat deze er is.

Traject 4 'Promontorium' (kaap)

Warns - Oudemirdum

Vanuit Warns zal ik richting Laaksum lopen. Als ik daar rechts kijk zie ik Reaklif. Mijn hart zal dan sneller gaan kloppen dankzij alle mooie momenten die ik tijdens de vele edities van de Frysman heb meegemaakt. Zoveel mensen door de zware momenten heen kunnen helpen door mee te leven bij het aangaan van de door hen persoonlijk gestelde doelen. Samen met anderen zo'n dag beleven. Dat heb ik zelf ook tijdens mijn deelnames aan de Frysman ervaren. De pijn en het verdriet dat ik heb ervaren op de momenten dat het niet ging zoals ik verwachte. Maar ook de eer van het mogen ontvangen van het zwaard. Dat alles omdat Martine, Tsjeard en Marco het aandurfden dit te gaan organiseren. Het heeft mij en vele anderen veel moois gebracht. Ik heb er vriendschappen aan over gehouden.

De route gaat niet over Reaklif, dat is precies zoals het moet zijn. Net buiten mijn bereik maar er wel naar mogen kijken. De wens en het doel om tijdens de Frysman op het podium te eindigen is nog niet behaald.....

Genieten van deze schitterende omgeving doe ik altijd.

De muziek die hier voor mij bij hoort is Sjoerd ensa - Thús

Traject 5 'Bellum' (oorlog en conflicten)

Oudemirdum - Wijckel

Bellum, oorlog, een pijnlijke werkelijkheid op dit moment in de wereld. Soms is het onderlinge conflict te begrijpen maar de pijn die elkaar aangedaan wordt niet.

Het zijn enorm mooie bos passages hier, de sereniteit voelt als onschuldig en vrij. Onschuldig en vrij van het leed in het leven. Dit ervaar ik vaak tijdens het lopen en heb dan zeeën van tijd om over veel zaken na te denken. In mijn hoofd gaan dan gedachten vaak uit naar dierbare mensen om mij heen. In periodes dat het een ander niet mee zit en ik het gevoel van een ander probeer te begrijpen om mijzelf er tot te kunnen verhouden. Ik voel altijd sterk met mensen mee in hun persoonlijke leed. Het lopen helpt mij het gevoel te verdragen en in mij op te nemen.

Ik denk vaak aan de mensen die ik in mijn leven moet missen, die er elk met hun eigen verhaal niet meer zijn, maar ook aan mijn vrienden die kampen met periodes van ziekte, verslaving of verdriet, zorgen over de eigen situatie of die van hun kinderen, of vrienden die een moeilijke periode doormaken.

Ook voor mijn eigen conflicten en zorgen helpt het mij. Vaak lukt het me een balans te vinden in tempo, inspanning en gevoel, dat geeft interne rust en doet mijn frustratie of verdriet zakken.

Traject 6 'Moenia Perlae' (stadswallen van de parel)

Wijckel - Balk

Tijdens de eerdere editie van de Odulphus die ik estafettevorm deed was dit voor mij het mooiste moment. We zouden laat op de avond in Wijckel eindigen. Het was wachten tot de lopers vanuit Sloten (tegengestelde richting) zouden komen, we zijn de landweg in gereden tot we niet verder konden. In de duisternis, tussen de vogels op een prachtige september avond. Het was een prachtig gezamenlijk avontuur over 2 dagen met hieronder de foto van het Odulphus gezelschap.

Traject 7 'Refugium' (schuilplaats)

Balk - Oudemirdum

Uit de Odulphus beschrijving komt naar voren dat er op deze route veel opvang locaties zijn geweest. Tijdens de eerste wereld oorlog voor Belgische vluchtelingen, Maar ook in de jaren zestig aan Molukkers. Ook hier kruis ik delen van de Frysman route en dat zal mijn herinneringen oproepen. De term Refugium doet me ook denken aan een lied wat ik 2 jaar terug hoorde gezonden door Herman van Veen, origineel van Liselore Gerritsen - Als ik aan mijn land denk.

Als ik aan m'n land denk, denk ik niet aan Holland

Maar altijd aan het een of ander land

Dat eig'lijk overal kan zijn

Zolang er maar geen grenzen zijn

Zodat ik ongestoord op weg kan zijn

Naar een ander land.

Want waar een vuur brandt vind ik wel een huis

Waar een boom bloeit, daar herken ik goeie aarde

Waar een rivier is, stroomt het water

Met de zekerheid dat later

De open armen wachten van de zee.

En waar een stad is, is een mens om van te houden

En waar een kerk is, is een toren vol met hoop

En waar een weg is om te gaan

Weet ik dat ik niet stil moet staan

Weet ik, ik moet verder gaan

Met het verlangen mee.

Als ik van m'n land zing, zing ik niet van Holland

Maar altijd van dat ene stukje grond

Dat eig'lijk overal kan zijn

Want waar twee armen open zijn

Zal een liefdeslied m'n volkslied zijn

De liefde zelf m'n koning zijn

En een hart m'n vaderland...

Bron: https://muzikum.eu/nl/liselore-gerritsen/als-ik-aan-mn-land-denk-songtekst

Traject 8 'Tumulus' (heuvel)

Oudemirdum - Koudum

Nog een keer rondom het Hunningspaad bij Oudemirdum en dan via de bossen van Rijs naar Hemelum en richting de meren. We laten het hoogste punt en de mijlpalen achter ons. Nu gaat de duurzaamheid en volharding tellen. Als mens gevormd en de rest moet je het doen met wat jij als persoon tot je beschikking hebt. De tijd gaat verder de kilometers blijven komen, met de aandacht voor wat jij belangrijk vindt.

Traject 9 'Inundatus' (ondergelopen)

Koudum - Gaastmeer

Dit gebied gekenmerkt door de overstromingen in vroegere tijden, de strijd met het water.

Tussen de meren dwars door de 'oerpolder'. Mee bewegen met het water, de kracht is vaak te sterk en vraagt om lef om mee te geven. Zo is het ook met de strijd die we in het leven kunnen ervaren, er dwars tegenin kost enorm veel energie en brengt ons niet verder. Soms durven meebewegen met de stroming, omdat je dan ook ergens komt, en het je ook altijd iets zal brengen. Tegen het einde van dit traject kom ik een oversteek tegen. Waar een pontje vaart, maar of deze ook op het tijdstip van mijn aankomst vaart betwijfel ik. We zullen zien hoe de mogelijkheden zich ontvouwen.

Traject 10 'Aether' (gepenseelde luchten)

Gaastmeer - Blauwhuis

De naam Aether verwijst naar de Griekse god van de atmosfeer.

Dat kunnen de zoals in het Odulphus boek beschreven gepenseelde luchten zijn.

In de vroegere filosofie wordt Aether ook wel het vijfde element genoemd. Waarin het levensloze materie bezielt. En dat planeten cirkelvormige bewegingen maken.

Een mooie omschrijving van samenhang. Dat ieder zijn kracht en kwaliteit heeft, maar de samenhang maakt het mogelijk dat er interactie is.

Ether (klassiek element) - Wikipedia

Traject 11 'Vitus' (sint vitus)

Blauwhuis -Sneek

Het verhaal van St. Vitus als heidense zoon bekeerd tot het christendom, gemarteld werd om zijn geloof af te zweren. Wat niet slaagde en hij trouw bleef aan zijn geloof.

We komen op ons pad 'waar wij voor gaan' ook veel tegenslagen tegen of mensen die ons proberen van ons spoor af te krijgen. Soms verliezen we ons geloof, in onszelf of in elkaar. Het gaat om vertrouwen in jezelf je eigen wensen verlangens en doelen. Binnen de wereld zoals we die kennen, soms angstig of met tegenslag. Maar ook door te vertrouwen op de mensen om je heen en dat ze het beste met je voor hebben en ook kunnen gaan voor 'waar jij voor gaat'

In onderstaande muziekvideo van Xavier Rudd is mooi te zien dat vrij zijn, je roots kennen en jezelf zijn niet los staan van bewegen. We deserve to dream.

Traject 12 'Refter' (plek voor de maaltijd in het klooster)

Sneek - Mantgum

Vanaf Sneek loopt de route grotendeels langs de Zwette. Het water waar ik veel zwem of langs hardloop. Vroeger als kind al, nooit vermoedend dat ik mijn trainingskilometers daar ooit later zou gaan maken. Maar ook prachtige schaats kilometers de provincie in. Waar de refter de plek is in het klooster waar de maaltijd genuttigd wordt is de plek rondom de Zwette voor mij een voedingsbodem om door sporten het leven te nuttigen.

Traject 13 'Campanarium' (klokkentoren)

Mantgum - Easterlittens

Het gedeelte van de route die het dichtst langs mijn huis komt. De vele kilometers die ik hier al heb gemaakt, ze vervelen nooit. Het pad vanaf Blessum dat bijna tot aan Wommels loopt langs het water. Veel vogels, rietkragen, bruggetjes en vooral herinneringen aan gezamenlijke trainingen met vrienden. Een marathon met Stefan op nieuwjaarsdag, de door Guus georganiseerde marathon Rottevall- Rottefalle waar ik Willem gehaast heb. De 42e verjaardag marathon van Tsjeard. Ook lopen in de avond of nacht tussen de zwevende spinnen webben. Aan deze tocht heb ik geen goed doel gekoppeld waar ik geld voor ophaal. Ik heb mensen, gevoelens, herinneringen, dromen, verlangens en ruimte op deel te nemen of te delen gekoppeld aan deze tocht. De ruimte laat ik dan ook graag aan mensen die in hun gevoelens hier een goede doel aan willen koppelen. Voel je vrij om deze loop symbool te laten staan en hieraan jou persoonlijke goede doel te koppelen.

Traject 14 'Viridarium' (kloostertuin)

Easterlittens - Reahûs

Langs Wommels en Easterein, de plaats waar ik getrouwd ben. De kloostertuin, waar je zorg voor moet dragen om van te kunnen blijven leven. Zo is het ook in relaties. Dat vraagt, voeding, aandacht, zorg en snoeien, na snoeien komt het bloeien. Onderstaande foto ook gemaakt bij de Zwette, met op de achtergrond ons verkeringsbankje.