Frysman als essentie met een bitterzoete rand

Windkracht 5 en voor het gevoel wel meer, hoge golven, spetters uit de wolken in een glooiend landschap. Meer Frysman wordt het niet in deze 8e editie van deze prachtige Friese triathlon.

De afgelopen 2 jaar werd er geen Frysman georganiseerd, dan stapelen wensen, ambities en verlangen op. Niet enkel van mij maar van heel veel mensen, waardoor de inschrijving in 6 minuten uitverkocht was. In de aanloop beloofd dat wat en heeft de organisatie ook wat waar te maken. Maar ik voor mijzelf ook, de eerste 4 edities van de Frysman was ik heldenhelper, de laatste 3 edities deelnemer, helaas stond ik nog nooit op het podium maar was ik vaak dicht bij. Dus deze 8e editie werd dat mijn doel.

Dat lange verhaal maken we kort, zodat het andere verhaal net wat langer kan zijn.

Bitterzoet

Ik kreeg mijn gehoopte omstandigheden, wat zorgt voor een echte onderscheidende factor in andere hele triathlons. Vrijdag nog een proef rondje zwemmen wat sterk voelde, helaas was hier zaterdag niets meer van terug te vinden. Hoe mooi het evenement dan ook mag zijn in al haar zoetigheid, hoe bitter de nasmaak van mijn fysieke vermogens deze dag. Op alle 3 onderdelen miste de kracht en souplesse die nodig is een dag goed door te komen en ook mee te kunnen doen om de prijzen. Dus dit verhaal is geschreven vanuit persoonlijke teleurstelling, toch heb ik tijdens de race de knop omgezet om waardig de finish te gaan halen te midden van zoveel fantastische mensen. Waarmee dat laatste hopelijk vooral te lezen is!

Grutsk

Grutsk is het Friese woord voor trots. Hoewel het allemaal samenhangt ga ik het toch een beetje uiteen trekken. Ik wil beginnen met hoe grutsk ik ben op Anja en Ian. Anja die nooit van plan was een hele triathlon te doen, toch afgelopen jaar besloot dat het de Frysman werd. Begon met trainen een flinke tegenslag te verduren kreeg maar liet zien waar vele anderen haar al langer toe in staat achten. Prachtig te zien hoe je met lach de dag door kwam, alles in je opnam en je liet verwarmen door zoveel dierbaren. Ik heb enorm veel bewondering voor je. Bewondering heb ik ook voor mijn broertje Ian, die ook de Frysman als doel stelde, maar met een drukke baan en jong gezin is dat meer dan een puzzel. Zo knap hoe jullie dit beiden hebben weten te behalen.

Tevens ben ik grutsk op de 7 andere atleten uit de draversploech van Weidum die naast mij deze uitdaging aangingen. Richard, Roelof, Atze Wiepke, Joannes en Hester (Anja en Ian). Waarbij Hester ook als debutante haar veerkracht en doorzettingsvermogen liet zien.

Ook wil ik Tsjeard en Martine bedanken voor al hun passie en inzet voor dit evenement. Dat doen ze met alle heldenhelpers die zoveel betrokkenheid hebben dat is overweldigend. De uitzonderlijke kant binnen sport en het hart van de Frysman denk ik. Als atleet wordt je gezien waardoor het als persoonlijke betrokkenheid aanvoelt. Tussen al deze mensen zitten al zoveel vrienden en bekenden en veel oud deelnemers.

Nieuwe ontmoetingen waren er de afgelopen weken en dagen al, met overal waar ik kwam herkenbare roze Frysman sokken. Dat nodigt uit tot mooie gesprekken en verbinding. Zoveel leuke nieuwe mensen ontmoet die veelal als atleet aan de start stonden. Natuurlijk ook bekenden. Wat geeft dat sfeer en verbondenheid. De felicitaties voor Sjirk die glorieus won, waarmee het zwaard weer in Fryslân is. Pieter die een mooie wedstrijd levert. De finish bereiken is sowieso een hele knappe prestatie en voor iedereen die denkt dat het een zekerheid is; kijk een atleet eens in de ogen en stel de vraag hoe het voelde en hoe vaak hij of zij zich heeft herpakt en doorgezet heeft.

Het 'blauwe Frysman finishers shirt' dat je verdient hebt en jou tot ambassadeur van de Frysman maakt. Jij kent als geen ander nu het ultieme gevoel wat bij dit evenement hoort, dus bent de aangewezen persoon om dit ambassadeurschap te dragen!

En voor iedereen die de finish niet heeft kunnen bereiken, geef jezelf een nieuwe kans op veerkracht.

Essentie van het leven tijdens de Frysman

In een interview met de Correspondent krijgt Martin Walton de vraag wat de zin van het leven is. Hij antwoord: 'de zin van mijn leven ligt daarin dat anderen het met mij willen delen.' Ik deel die zienswijze met hem en zie dit terug tijdens de Frysman.

Het is overweldigend te zien hoeveel mensen de moeite nemen deze dag met hun dierbare te delen. Dat je de moeite neemt af te reizen, aan te moedigen, mee te leven en betrokken te zijn en daarmee in al het lief en leed te delen.

Voor mij waren dit gisteren mijn ouders, coach Stefan, heel veel vrienden, familie, buurt- en dorpsgenoten. Ik zou jullie allemaal bij naam willen noemen maar dan ben ik ook bang dat ik mensen vergeet te noemen. Waarin ik mijn neef Pieter in het bijzonder wel wil noemen, die zich afgelopen week nog als heldenhelper heeft aangemeld.

Op Frysman.nl zijn foto's filmpjes terug te vinden. Ik ben nog wat aan het verzamelen en zal komende dagen enkelen onder dit bericht plaatsen. Voor nu eerst 1 speciale foto....de traditie die jaarlijks met de Frysman terug komt. Tijdens de race maak ik altijd een foto met Kris.

Dank aan mijn sponsoren die me vooraf helpen toe te werken naar deze bijzondere dagen!